Skoro trochę opadły emocje, związane ze finansowaniem Śląska, pozwolę sobie na krótkie podsumowanie.

1. Piszę do wszystkich, jednak chyba nie będę w stanie przekonać zdecydowanych przeciwników prezydenta Dutkiewicza, którzy wszystkie jego i osób go wspierających będą ostro krytykować. Tekst ten, chyba, nie zainteresuje tych, którzy wierzą w „Śląsk”, wielbią „Śląsk”, są jego wyznawcami. Zwracam się do tych, którzy krytycznie patrzą na sposób wydatkowania publicznych pieniędzy, są jednak otwarci na argumentację.

2. Możemy nie lubić piłki nożnej, z niesmakiem patrzeć na wyczyny kiboli, wyśmiewać umiejętności piłkarzy, ale nie zaprzeczymy faktowi, że współcześnie tylko piłka nożna pełni funkcję inną niż sportowa: na dużą skalę integruje ludzi danego regionu, skłania do uczestniczenia w wydarzeniach sportowych osoby niezainteresowane na co dzień sportem, czy daje impuls, znowu na masową skalę, do podejmowania treningów przez dzieci i młodzież. W tym kontekście wspieranie zawodowego klubu sportowego przez Miasto, szczególnie gdy w Mieście tym znajduje się czterdziestotysięczny stadion jest sensowne, pewnie niesprawiedliwe wobec innych dyscyplin sportu.

3. Miasto przejmuje kontrolę nad „Śląskiem” tylko czasowo. Celem jest znalezienie innego sponsora lub sponsorów, o charakterze strategicznym, z jednoczesnym pozostawieniem Miastu wpływu ("złota akcja") na fundamentalne decyzje dotyczące zespołu- gry w lidze, dalszej sprzedaży pakietu kontrolnego, itp. Solorz kupił akcje Śląska za 25 mln, Miasto ma zamiar kupić za około 4 mln. Jest zatem szansa, uważam że duża, iż na akcjach Śląska nie stracimy. A znalezienie nowego sponsora warunkowane jest przejęciem kontroli/ decyzyjności nad Spółką. 

4. Solorz za nakłady na działkę przy stadionie (odwodnienie, doprowadzenie mediów) żądał 29 mln. W ramach negocjacji zgodziliśmy się na 18 mln. Nakłady te, tak czy inaczej (w drodze sądowej lub polubownej) musielibyśmy zapłacić.

Czy chodzi Panie Zbigniewie o chodnik od Bukowej?

Dlatego wciąż grają jak amatorzy

"tylko piłka nożna pełni funkcję inną niż sportowa" - z tym się całkowicie nie zgadzam.
Reszta mnie w miarę przekonuje, choć mi się nie podoba...

Złożyłem Panie Zbyszku wnioski do budżetu na przyszły rok o realizację także tego zadania. W razie przyjęcia budżetu (i moich do niego propozycji) chodnik zostanie zbudowany w 2014r..

Szanowny Panie
w zeszłym roku- w styczniu- zadałem Panu pytanie o pozytywy Pańskiej pracy, priorytety, pamięta Pan(?) I  pomimo żenującej konkluzji w udzielonej przez Pana odpowiedzi, pozwolę sobie zacytować: „Pewnie przez połowę kadencji można było zrobić nieco więcej. Może za mało było festynów czy spotkań plenerowych„(strona 31), przypomnę również- punktów było 5! i pomimo faktu, że rozmowa z Panem (jako politykiem) wprowadza mnie w stan depresyjny, i tracę po niej wiarę zwyczajnie w ludzką mądrość połączoną z dobrem oraz resztki szacunku dla klasy politycznej- nawet na szczeblu najniższym- lokalnym- pozwoli Pan, że w Poświąteczno Noworocznej aurze zadam Panu- lokalnemu politykowi, inne pytanie: mógłby Pan opowiedzieć jakiś fajny żart?

A i jeszcze jedno:
Jak często odwiedza Pan stronę f: Nie Zmarnuj Głosu? Odwiedza Pan w ogóle?

Najlepsze życzenia Noworoczne!

Zapadł się pod ziemię , ze wstydu za swe dokonania w RM.

siedzieć to powinni na ławie oskarżonych



NIK o długach miasta
Zgodnie z prawem, zadłużenie gminy nie może przekroczyć 60 procent jej budżetu. Z protokołu pokontrolnego NIK - jaki trafił do wrocławskiego magistratu w grudniu 2012 roku - wynika, że długi gminy i wszystkich jej spółek wynosiły 4,6 mld zł. W kontrolowanych latach, czyli 2010-2011. Planowane na ubiegły rok dochody miasta to 3,5 mld zł.

Jednak - według NIK - gmina nie przekroczyła limitu zadłużenia. Wszystko dlatego, że do limitu nie wlicza się długów gminnych spółek. A magistrackie firmy, na które przerzucono finansowanie wielu miejskich inwestycji (np. aquapark czy stadion) są bardzo zadłużone.



Panie Jerzy, niech Pan przekaże swemu szefowi że to się nazywa kreatywna księgowość - ciekawe kiedy ten balon pęknie

Panie Arku, czuje Pan, że trochę przesadził? Wiem, że nie zgadza się Pan z moimi działaniami, ale insynuowanie, że popełniłem przestępstwo, to trochę za dużo.